Kalendarz Objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie

11 sierpnia 1877 roku po zakończeniu popołudniowego nabożeństwa Justyna opowiedziała Barbarze co ją spotkało poprzedniego dnia w domu krawcowej i nalegała aby Basia poszła z nią do tego domu, bo to widzenie przeznaczone jest najpewniej także i dla niej. Barbara mniemając, że powinna także tam pójść, wyprosiła sobie pozwolenie u gospodyni (pani Gross z Woryt), u której była pod opieką i młode wizjonerki około godz. 15:00 poszły razem do domu krawcowej. Tam obie poczuły się słabo i dostały mdłości, a pani Hennig poradziła im, podobnie jak poprzedniego dnia Justynie, żeby położyły się do łóżka. Justyna tym razem nie zasnęła, a Basia zdrzemnęła się, ale krótko, bo niespodziewanie została przez coś obudzona. Wtedy obie ujrzały taką samą postać jaką widywały wielokrotnie na klonie. Postać była otoczona mnóstwem aniołów i unosiła się nad łóżkiem, na którym leżały. Po chwili zjawiona postać nie pytana powiedziała do dziewczynek: „Ja wam teraz zawsze pokazywać się tu będę. Przychodźcie tu codziennie, chociażby wam inni surowo zakazywali” i zaraz potem zniknęła. Następnie ukazała się im postać anioła trzymającego w ręce wstęgę, na której było napisane po polsku: „Rozjaśnienie nad swoimi grzechami, chcąc je dobrze poznać”.
Dziewczynki po tym widzeniu czuły się bardzo osłabione i zaniepokojone w sercu, ale gdy tylko doszły do siebie, poszły do ks. proboszcza i opowiedziały mu, co je spotkało i jakie dostały w domu Hennig polecenie.

Proboszcz Weichsel na początku surowo je zganił za nieposłuszeństwo, że wbrew jego rozkazowi nie wróciły po modlitwie pod klonem prosto do domów, tylko wstępowały gdzieś po drodze. Następnie zakazał im stanowczo bez jego pozwolenia odwiedzania domu krawcowej.

Justyna i Basia ze łzami w oczach powoływały się na rozkaz zjawionej tam postaci (takiej samej jaką znały z objawień przy kościele), która poleciła im kategorycznie przychodzić do domu Hennig. Obie wizjonerki twierdziły, że nie mogą być nieposłuszne temu poleceniu, a ks. Weichsel pierwszy raz zobaczył opór u tych dwóch zawsze posłusznych dziewczynek. Przypomniał im wtedy słowa Zbawiciela do apostołów (Łk 10, 16): „Kto was słucha, mnie słucha” i polecił Justynie i Basi zapytać się Niepokalanie Poczętej podczas wieczornej modlitwy różańcowej, czy powinny być posłuszne poleceniom księdza? Tak też zrobiły jeszcze tego samego dnia podczas wieczornego objawienia.