Kalendarz Objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie

Rano 23 sierpnia ks. Kolberg polecił Barbarze, która już klęczała na cmentarzu w okolicy klonu oddalona około 100 metrów od Justyny i zaczęła odmawiać Różaniec, żeby podczas objawienia zapytała: "Kiedy Święta Dziewica ukaże się tutaj po raz ostatni?". Po zakończeniu objawienia Basia przekazała, że Niepokalanie Poczęta odpowiedziała jej: „W Moje Narodzenie, wieczorem w niedzielę”.

Pojawiła się zatem jawna sprzeczność w zeznaniach obu młodych wizjonerek: poprzedniego dnia Justyna podała jako termin zakończenia objawień sobotę, 8 września (święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny według kalendarza rzymskiego), a Basia po porannym objawieniu twierdziła, że to będzie w niedzielę, 9 września (w tamtym czasie na Warmii obchodzono święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w niedzielę po 8 września, co w 1877 roku przypadało właśnie na 9 września). Basia nie podała także godziny ostatniego objawienia.

Przed południem, gdy zbliżała się pora modlitwy różańcowej ks. Kolberg zebrał obie młode wizjonerki i wyjaśnił, że ich zeznania są całkowicie sprzeczne i jedna z nich lub obie mijają się z prawdą. Dziewczynki nie okazały najmniejszego nawet śladu niepokoju, zawstydzenia czy bojaźni, lecz spokojnie każda pozostała przy swoim zdaniu.
W związku z tym ks. Kolberg już indywidualnie polecił każdej z nich, żeby podczas objawienia jeszcze raz zapytała: „Którego dnia, i o której godzinie Najświętsza Panna pokaże się po raz ostatni?".

Podczas przesłuchania po zakończeniu objawienia południowego Justyna oświadczyła: „Najświętsza Panna mówiła mi:" „Po raz ostatni pokażę się tu w dzień Mojego Narodzenia w sobotę wieczór o dziewiątej godzinie. Tyś dobrze powiedziała; tamto dziewczę się pomyliło”. Gdy niezwłocznie przesłuchano też Barbarę, która była cały czas oddzielona od Justyny, Basia nie okazując najmniejszego zmieszania oświadczyła: „Powiedziałam niedobrze; tamta ma słuszność. Najświętsza Panna mówiła mi:" „Tyś niedobrze uważała. Ja tu po raz ostatni pokażę się w Moje Urodziny w sobotę wieczorem o dziewiątej godzinie”.

Tym samym różnica w zeznaniach młodych wizjonerek dotycząca końca objawień została całkowicie rozwiązana.

Wieczorem zapytano Matkę Bożą, czy wizje, które jak twierdzi pewna osoba (Maria Durand) ma ona poza wspólną modlitwą różańcową pod klonem, są prawdziwe? Justyna i Basia przekazują taką samą odpowiedź, że tylko objawienia podczas modlitwy różańcowej (na cmentarzu przykościelnym) są prawdziwe.

Podczas ostatniej wizji do ust Justyny przyłożono krzyż z poświęconego Różańca, ale ona tego nie poczuła.